Laten we eerlijk zijn. Echtscheiding is zwaar. Bekend als een van de grootste spanningen in het leven, kan een breuk – vooral een waarbij kinderen betrokken zijn – slopende pijn veroorzaken.
Maar waarom lijken sommige mensen sneller te herstellen terwijl anderen zich jarenlang in woede, verdriet en angst wentelen?
Zouden die snel-te-krijg-terug-op-het-paard-gescheiden minder verliefd zijn geweest? Minder gehecht aan hun partner? Meer eelt over de hele affaire?
Dat waren enkele van de vragen die onderzoekers van de Universiteit van Arizona wilden beantwoorden toen ze een groep pas gescheiden volwassenen bestudeerden en hun vorderingen een jaar lang volgden.
En verre van minder gehecht of liefdevol te zijn, deelden degenen die sneller herstelden een verrassend persoonlijkheidskenmerk: ze hadden allemaal een hoge mate van zelfcompassie.
De onderzoekers deelden zelfcompassie op in drie eenvoudige concepten:
Het lijkt erop dat het vermogen om te herstellen en verder te gaan van pijnlijke ervaringen direct verband houdt met deze mentale vaardigheden. Maar kunnen ze dan worden geleerd?
Het U of A-team, David A. Sbarra, Ph.D., die samen met zijn collega’s Hillary L. Smith en Matthias R. Mehl het onderzoek leidde, weet niet zeker of deze vaardigheden kunnen worden verworven of dat ze slechts een onderdeel zijn van iemands menselijke make-up.
Ik leun naar de kant dat de hersenen zo ongeveer alles kunnen leren, en ik denk dat de meeste cognitieve therapeuten en degenen die neuroplasticiteit bestuderen het daarmee eens zijn.
“Je verlies is iets pijnlijks”
maar normaal voor mensen.”
Vriendelijkheid voor jezelf is simpelweg de afwezigheid van een negatieve dialoog in je hoofd.
Als je een kritische stem in jezelf hebt (misschien een die je berispt voor je rol in het mislukken van de relatie of je vermaant omdat je dingen niet snel te boven komt), dan kun je die negatieve gedachten vervangen door positievere woorden, zoals “Ik heb mijn het beste met wat ik op dat moment wist,” of: “Ik zal mezelf de tijd gunnen die ik nodig heb om te rouwen, omdat ik weet dat ook dit voorbij zal gaan.”
Erkenning van een gemeenschappelijke menselijkheid is de acceptatie dat je ook maar een mens bent. En dat jouw pijn is gevoeld door anderen die dit hebben overleefd. Op het hoogste niveau kan de erkenning van een gemeenschappelijke menselijkheid gevoelens van mededogen inhouden voor de partner op wie je boos bent.
Het vermogen om pijnlijke emoties voorbij te laten gaan kan worden vergroot door meditatie, lichaamsbeweging, pro-sociaal gedrag zoals liefdadigheidswerk en willekeurige daden van vriendelijkheid, en het bereiken van familie en vrienden om steun te vinden.
Dit zijn de bewezen natuurlijke antidepressiva. Oefening, relaties en altruïsme.
Tot slot, als u begrijpt dat uw verlies iets pijnlijks maar normaals is voor mensen, kan dit u helpen uw perspectief op uw situatie te veranderen.