Hoe weet ik of ik verslaafd ben aan seks?

In een tijd waarin je oma weet wat twerken is, waar f**k me pumps als haute couture worden beschouwd en we niet eens onze e-mail kunnen checken zonder iets dat ons eraan herinnert sexyer te zijn, is het gemakkelijk om te denken dat iedereen op de planeet dat doet het.

Seksschandalen maken van politici en hun vriendinnen beroemdheden. We besteden ons geld, tijd en angst aan het nadenken over hoe wij, als vrouwen, aantrekkelijker kunnen zijn om meer en betere (waarom niet verbluffende) seks te hebben.

Voor ons meiden is moderne liefde, of beter gezegd moderne seks, alomtegenwoordig.

Maakt onze hyperseksuele samenleving ons promiscue? Erger nog, worden we een generatie seksverslaafden?

Voordat ik verder ga, wil ik toegeven dat ik noch een arts, noch een therapeut ben. Ik ben een schrijver en sexpert en heb gestudeerd en geschreven over hyperseksualiteit.

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders die eerder dit voorjaar werd uitgebracht, gebruikte de term seksverslaving niet in de laatste editie, maar koos er in plaats daarvan voor om te verwijzen naar wat we dit gedrag kunnen associëren als hyperseksualiteit.

Seksverslaving is meer het voer voor krantenkoppen, onderdeel van het moderne lexicon dankzij spraakmakende mannen die zijn betrapt met hun broek om hun enkels en een minnares (of een dozijn) in hun bed.

Of is het een ernstige aandoening? En hoe weet je of je gewoon dartel bent of verslaafd aan seks?

Seksverslaving wordt gedefinieerd als “elk seksueel gerelateerd, dwangmatig gedrag dat het normale leven verstoort en ernstige stress veroorzaakt bij familie, vrienden, geliefden en iemands werkomgeving”, aldus Patrick Carnes, de auteur van het baanbrekende boek uit 1983 “Out of the Shadows: Understanding Sexual Addiction” en maker van de websiteSexHelp.com.

Maar er zijn zeker dingen veranderd in de afgelopen 25 jaar. We moeten ons afvragen: hoe verantwoordelijk is onze door seks geobsedeerde cultuur voor onze seksualiteit, seksuele praktijken of perceptie van onszelf als seksuele wezens?

Ongeacht hoe we de bovenstaande vraag beantwoorden, het is aan ons om de meest intieme keuzes te regelen: wie we in onze slaapkamers brengen en waarom.

Dus, totdat het team van artsen, therapeuten en beleidsmakers die deel uitmaken van de DSM besluiten om seksverslaving te kwantificeren, blijft het een leek (of vrouwen) term.

Het ding met seks is dat iedereen een andere definitie heeft van wat normaal is.

Er is zelfs discussie over wat seks is (is penetratie een noodzakelijk onderdeel?)

Voor sommige mensen is fetisjspel zoals rollenspel, pak slaag, bondage of preoccupatie met bepaalde lichaamsdelen helemaal geen fetisj – alleen maar wat ze afschrikt.

Voor anderen is seks een manier om contact te maken met iemand van wie ze houden en waar ze veel om geven.

Sommige mensen hebben één keer per week seks, terwijl anderen het één keer per dag hebben. Elk zou de frequentie als normaal beschouwen.

“Als je te goeder trouw kunt leven met

jouw keuzes, meer macht voor jou.”

Verslaving is echter iets waar onze generatie heel goed bekend mee is.

Niet alleen zijn we ons meer dan vorige generaties bewust van de details van verslaving, maar we kunnen zien en horen dat mensen op tv en radio worden behandeld voor hun verslaving en we kunnen bekentenissen lezen die elk symptoom schetsen.

Ik denk dat het belangrijk is om deze redenen te onderzoeken.

Of je nu een partnerschap hebt of alleen vliegt, je redenen om seks te willen, aan te willen raken, aangeraakt te worden of aan de een, de ander of beide te denken, zullen veranderen afhankelijk van een groot aantal factoren.

Misschien ben je op zoek naar de sensatie van huid of de emotionele nabijheid die je krijgt door intiem te zijn met een ander (of anderen).

Misschien wil je aandacht of verlang je naar bevrijding van je gespannen levensstijl. Misschien ben je gefrustreerd, eenzaam of ovuleert (vrouwen die ovuleren ervaren een toename van seksueel verlangen.)

Aangezien er geen officiële klinische diagnose is, hebben clinici en onderzoekers recentelijk criteria ontwikkeld die proberen hyperseksualiteit te definiëren, voornamelijk gebaseerd op andere symptomen van verslaving/afhankelijkheid.

Naar mijn mening moet er meer onderzoek worden gedaan naar hoe en waarom we gehechtheden vormen – intiem of anderszins – om echt te begrijpen waarom sommige mensen meer moeite hebben met het beheersen van hun seksuele impulsen dan anderen.

De belangrijkste bepalende factor bij verslavingsgedrag is: bouwt u uw leven rond uw verslaving?

Tegenwoordig is het voor vrouwen niet zo taboe om met jongere mannen te slapen, losse seks te hebben, porno te kijken en te genieten van hun vrijgezellenlevensstijl.

Maar een leven leiden van bedhoppen en het dienen van je verlangens kan een negatieve invloed hebben op je emotionele welzijn, al is het maar om een andere reden dan dat het vermoeiend is!

Als u echter te goeder trouw kunt leven met uw keuzes, heeft u meer macht.

Maar de vraag van een miljoen dollar is: Bloedt je seksleven door in andere aspecten van je leven?

Met andere woorden, bouwt u een leven rond uw seksuele gewoonten? Hoe weet je dat?

• Lieg je tegen vrienden om je gedrag te verdoezelen?
• Voel je je beschaamd door wat je doet?
• Bevindt u zich vaak in situaties waarin uw seksualiteit buiten uw controle lijkt?
• Als er negatieve gevolgen voortkomen uit uw gedrag, kunt u het dan stoppen? Of heb je het gevoel dat het escaleert?
• Als je seksueel niet je zin kunt krijgen, word je dan boos?
• Gebruik je seks als vervanging voor iets anders, iets dat je misschien niet onder woorden kunt brengen?

Als dit je bekend voorkomt, kun je anoniem online onderzoek doen, de SAST (Sexual Addiction Screening Test) om te zien waar je in het spectrum valt, of je kunt de criteria van de American Psychiatric Association 2010 voor hyperseksuele stoornis bekijken.

Als je uit deze enquêtes drie of meer van deze criteria identificeert, wil je dit aspect van jezelf misschien op een serieuzere manier onderzoeken.