Serbest Gezici Çocuklar: Gazeteci Lenore Skenazy, Ebeveynleri Kendine Güvenen Çocuklar Yetiştirmeye Teşvik Ediyor

Kısa Versiyon: 2008’de Lenore Skenazy 9 yaşındaki oğlunu bir harita ve biraz parayla New York’taki Bloomingdale’s’e bıraktı ve metroyla eve gitmesi için ona güvendi. Şehirde kendi başına küçük bir macera yaşadıktan 45 dakika sonra geldiğinde gururla patladı. Lenore, oğlunun büyüdüğünü ve daha fazla bağımsızlık kazandığını görme deneyimini paylaşmak için bir blog yazısı yazdı ve hikayesi viral oldu. Yakında NPR, The Today Show, MSNBC ve diğer medya kuruluşları Lenore’u “Amerika’nın En Kötü Annesi” olarak adlandırdı ve ondan ebeveynlik seçimleri için kendini savunmasını istedi – Lenore bunu yapmaya oldukça istekliydi. FreeRangeKids.com’da blog yazıları yazmaya ve ülke çapında konuşmalar yaparak ebeveynlere bir çocuğun elini bırakmanın ve onlara sürekli gözetim olmadan dünyayı keşfetme özgürlüğü vermenin sorun olmadığını söylemeye başladı. Çığır açan ebeveynlik felsefesi, çocukların neler yapabileceği ve ebeveynlerin endişesiz bir ortamda çocuğun bağımsızlığını nasıl besleyebileceği konusunda ulusal bir diyaloğu ateşledi.

Bazen ebeveynler, çocuklarının kendileri için daha fazlasını yapmaya hazır olduğunu bilirler ve bazen de çocuklarının bir meydan okumayı üstlendiğini veya bir sorunu kendi başlarına çözdüğünü görerek öğrenirler.

Bir anne, 8 yaşındaki oğlunun becerikliliğini, okul sonrası araba paylaşımı grubundaki bir karışıklık onu boş ve kilitli bir eve bıraktığında ilk elden gördü. Anahtarı ya da cep telefonu yoktu, bu yüzden annesini aradığı yakındaki bir Kore bakkalına üç blok yürüdü. Anlaşılır bir şekilde, işteki her şeyi bıraktı ve oğlunu almaya koştu – sadece onu tamamen güvende ve bakkalın bazı etleri rafa koymasına mutlu bir şekilde yardım ettiğini bulmak için.

Oğlunun zorluklarla baş etme ve zor sorunları çözme konusunda ne kadar yetenekli olduğuna şaşırdı. Ona günün her saniyesinde ebeveyn rehberliğine ihtiyacı olmadığını gösterdi. Kendinden sorumlu olabilir.

Serbest ebeveynlik, bir çocuğun dünyayı kendi başına (mantık dahilinde) yönlendirme özgürlüğüne ve yetkisine sahip olmasına izin vermek anlamına gelir. Bu, oğlunuza veya kızınıza dışarı çıkıp denetimsiz oynaması konusunda güvenmekle ilgilidir. Bu, çocuğunuzun keşfetmesi, öğrenmesi ve büyümesi için dünyanın güvenli bir yer olduğuna güvenmekle ilgilidir.

“Bugünün çocuklarına fiziksel ve duygusal olarak kırılgan davranmak onların ve bizim geleceğimiz için kötü.” – LetGrow.org

Gazeteci ve serbest dolaşan ebeveynlik savunucusu Lenore Skenazy, 2008’de oğlunun New York’ta tek başına metroya binmesine izin verdiğinde medyada yoğun bir inceleme yaptı. Ona bir harita, bir MetroCard ve acil durumlar için para verdi ve eve dönüş yolunda ona güvendi. Bazı eleştirmenler onu “Amerika’nın en kötü annesi” olarak nitelendirdi, ancak yanlış bilgilendirilmiş muhalefetleri onu yalnızca serbest ebeveynliğin gerçekte ne anlama geldiği konusunda farkındalık yaratmaya motive etti.

Bugün Lenore, çocuklara daha uzun bir tasma vermenin yararları ve daha özgüvenli olmak için güçlendiklerini hissettikleri mühendislik durumları hakkında yazıyor.

“Bunu bir ebeveynlik yolu olarak düşünmüyorum. Bunu dünyaya bakmanın bir yolu olarak düşünüyorum” dedi. “Dünyaya güvenemeyeceğiniz fikri yanlış. Dünyanın bir parçası olmak çocuklarımızın burada olduğu şeydir.”

Babam Orlando’da büyürken, annesi hafta sonları ön kapıyı açar ve beş çocuğuna “Yemeğe kadar geri gelme” derdi. Annem neredeyse laissez-faire değildi, ama ikiz kardeşimin ve benim bir kickball ya da 500 oyunu aramak için mahallede yürümesine, bisiklete binmesine ya da scooter sürmesine izin verdi. Birlikte kalacağımıza söz verdiğimiz sürece, istediğimiz yerde oynamamıza izin verdi. Onun güvenine sahip olmak iyi hissettirdi ve biz de bunu yaşamak istedik.

Serbest dolaşan ebeveynler, çocuklarının kendi başlarına oynama özgürlüğünü hak ettiğine inanıyor. ABD’deki suç oranlarının düştüğünü ve ebeveynlerin çocuklarını güvende tutmak için evlerine tıkmak zorunda olmadıklarını anlıyorlar.

“Güvenliği seviyorum,” dedi Lenore. “Gergin bir anneyim ama bu, çocuklarımın evden her çıktıklarında bir güvenlik detayına ihtiyaç duyduğuna inandığım anlamına gelmiyor.”

Çocuğunuza ne kadar özgürlük veya sorumluluk vermeniz gerektiği konusunda eşinizle anlaşamıyorsanız, bir anlaşmaya varmak zor olabilir çünkü onlara kendilerini kanıtlama şansı verene kadar çocuğunuzun neler yapabileceğini gerçekten bilmiyorsunuzdur. Çocuğunuzun dayanıklılığını test etmek ve eşinizin en kötü durum senaryosu hakkındaki korkularına meydan okumak için güvenli bir yol tasarlamanız gerekir.

Siz arabada beklerken çocuğunuza yiyecek aldırarak ya da çocuğunuzun bir arkadaşının evine yürümesine ya da pijama partisine gitmesine izin vererek küçük bir başlangıç yapabilirsiniz. Her şey nerede olduğunuzu ve nerede olduklarını ölçmek ve çocuklara biraz bağımsızlık yaşama şansı vermekle ilgilidir.

Lenore, “Çocuklarınız için her şeyi yaparsanız, onların kendileri için bir şeyler yapabileceklerine dair kanıt göremezsiniz” dedi. Ama bir kez ne yapabileceklerini gördüğünüzde, bu bir oyun değiştirici.”

Lenore, motivasyonel konuşmalar yapmanın ve ebeveynlik kaynakları sağlamanın yanı sıra, ücretsiz ebeveynlik için daha fazla fırsat yaratmak için okullar ve eğitimcilerle yakın işbirliği içinde çalışır. Let Grow Play Club, yetişkinlerin müdahalesi olmadan her yaştan çocuğun bir okul oyun alanında veya spor salonunda bir araya geldiği bir okul sonrası programıdır. Long Island’daki yedi okul bu programa katılmıştır.

Öğleden sonra çocuklar kendi oyunlarını kurabilir, kendi anlaşmazlıklarını çözebilir ve kendi şartlarına göre eğlenebilirler. Bir yetişkin seyreder, ancak orada daha çok cankurtaran olarak bulunur. Bu oyun süresi boyunca çocuklar sosyal becerileri, yaratıcılığı, esnekliği, yoldaşlığı ve empatiyi öğrenirler. Fikirlerini keşfetmeleri ve liderlik becerilerini geliştirmeleri için sağlıklı bir yol.

Lenore, “Onlar özgürlüğü bizim kadar hak ediyor” dedi. “Çocuklarımızın oynamasına izin verirsek herkesin daha mutlu ve özgür olacağını düşünüyorum.”

Let Grow Project, öğretmenleri, öğrencilerine evde fazladan bir sorumluluk üstlenip üstlenemeyeceklerini ebeveynlerine sormaya teşvik ediyor. Belki de köpek gezdiriyor. Belki kahvaltı hazırlıyordur. Görev veya aktivite ne olursa olsun, çocuğa büyümeye ve daha fazla sorumluluk almaya hazır olduğunu gösterme şansı verir.

Lenore, “Ebeveynler genellikle çocuklarının olgunluğu ve yetkinliğinden memnundur.” Dedi. “Ve bu döngüyü kırar.”

Ebeveynlerin bu adımı birlikte atmalarına izin vermek ve çocuklarının okuldan denetimsiz olarak eve yürümesine veya dans veya karate dersleri için otobüse binmesine izin veren tek ebeveyn olmamasına izin vermek faydalı olacaktır. Diğer ebeveynlerin de aynı şeyi yaptığını bildiğinizde bırakmak çok daha kolaydır ve hatta çocuklarınızın birlikte yürümesini koordine edebilirsiniz, böylece daha fazla sosyalleşirler ve daha fazla iç huzurunuz olur. Bölgenizdeki diğer serbest dolaşan ebeveynlerle ağ kurmak için LetGrow.org’a kaydolabilirsiniz.

Lenore, oğlunun metroyla eve gitmesine izin verme deneyimi hakkında bir blog yazısı yazdığında medyada büyük bir sıçrama yaptı. Hikayesini NPR, MSNBC ve Fox News’de anlatması istendi. Hemen hemen bir gecede, serbest dolaşan ebeveynlik hareketinde lider oldu. Savunuculuğu ve deneyimi, diğer ebeveynlere neyin mümkün olduğunu gösterdi. Ve birçoğu ona teşekkür etmek için yazdı.

Prof. Helen McCaffrey, Utah’ın serbest gezinen çocuklar için bir yasa tasarısını yasalaştırdığını açıklayan bir blog yazısına yaptığı yorumda, “Ebeveynliğe akıl sağlığını geri getirelim” diye yazdı. “Çocuklar ebeveynlerine aittir, devletin değil.”

“Lenore’un ebeveynlerimiz üzerinde silinmez bir etkisi oldu.” – Matt Allio, Pasadena, CA’daki Walden Okulu Müdürü

Pek çok serbest gezinen ebeveyn, hikayelerini paylaşmak ve çocuklarının neden kendi kendilerini idare edebileceklerine inandıklarını açıklamak için Lenore’un bloguna gidiyor.

PacMom, bir Cumartesi günü anneleri onları almaya geç kaldığında, 11 yaşındaki ve 13 yaşındaki kızlarının bowling salonundan eve bir mil yürüdüklerini söyleyen bir yorum yazdı. “Neden başka birinin ebeveynini arabaya bindirmediklerini sordum ama kimseyi rahatsız etmek istemediler” diye yazdı. “Onlar da zaten kendilerine öğle yemeği yemişlerdi!”

Sarah, kızının Walt Disney World’deki bir oyun alanında nasıl kaybolduğu ve ona yardım edecek bir oyuncu bulmasıyla ilgili bir hikaye anlattı. Sarah, “Kocam ve ben, DD yaklaşık 18 aylıkken uzaylılar tarafından kaçırılabileceğimiz ve biz olmasak da iyi olacağı konusunda şakalaştık” dedi.

“Kendini nasıl idare ettiğinden çok gurur duyduk ve macerası için oldukça heyecanlıydı.” – Tim, serbest dolaşan bir ebeveyn

Lenore, blogunda serbest ebeveynliği denemek isteyebilecek, ancak ne olabileceği konusunda endişeli veya korkmuş hisseden ebeveynler için bir gerçeklik kontrolü sunuyor. “Gerçekten mi?” adlı bir bölümde çocuk kaçırma olaylarının her zaman olduğu, suçun yaygın olduğu ve çocuğunuza 7/24 göz kulak olmamanın kötü ebeveynlik olduğuna dair efsaneleri çürütüyor.

“Ben bir muhabirim. İstatistiklere bakıyorum, uzmanlarla konuşuyorum ve gerçekleri öğreniyorum” dedi. “Histeri yerine, gerçek bilgiler burada.”

Ebeveynler, oğullarının ve kızlarının daha fazla sorumluluk aldıklarını ve gerçek dünyadaki durumlarda başarılı olduklarını gördüklerinde, genellikle çocuklarını çaresiz bebekler olarak düşünmeyi bırakırlar ve yapabilecekleri her şeyin farkına varmaya başlarlar. Bu bir ebeveyn için heyecan verici bir duygudur ve bir çocuğun kendi kendine büyüme ve öğrenme fırsatına sahip olması inanılmaz bir hediyedir.

Serbest dolaşan ebeveynler, çocuklarına evden çıkıp kendi yollarını çizerek önemli yaşam becerilerini geliştirme şansı verir. Çocukları dünyayı deneyimlemekten alıkoymanın, uzun vadede onu yönlendirmelerine yardımcı olmayacağını düşünüyorlar. Onlara göre, çocuklar en azından bir şekilde kendilerine bakmayı öğrenmek zorundalar, çünkü en özverili helikopter ebeveynleri bile günün her saniyesinde yanlarında olamazlar.

Lenore, helikopter karşıtı ebeveyn olarak pozisyonunda özür dilemedi. Çocukların bazı yetişkinlerin saydığından daha fazlasını yapabileceğine inanıyor ve bunu kanıtlama görevinde. Daha doğrusu çocuklara bunu kanıtlama fırsatı vermek.

“10 yıl boyunca zihinleri değiştirdikten sonra, şimdi davranışları değiştirmekle ilgileniyorum” dedi. “Gördüğüm kadarıyla iğneyi hareket ettiren tek şey, ebeveynler, çocukları kendileri için bir şey yaptığında o gurur ve sevinç patlamasını hissettiklerinde. Bu, çocuğunuzun ilk adımlarını attığını gördüğünüzde olduğu gibidir – onları atmazsınız. ondan sonra emeklemeye geri dön.”