Dlaczego tradycyjne randki zawsze pokonają algorytmy

W zeszłym tygodniu napisałem artykuł o miłości w czasach algorytmów, w którym omówiłem różne podejścia do randkowania online dwóch samotnych osób.

Jaka jest więc różnica w odpowiedziach między historiami Amy i Chrisa?

Aby na to odpowiedzieć, musimy bardziej szczegółowo przyjrzeć się temu, co zrobili, i to rozbić. Chociaż matematyka, której użyła, wydaje się być trochę elementarna w porównaniu z Chrisem, jest to historia opowiedziana bezpośrednio i w ciepły sposób.

To była osobista opowieść.

Jego historia została napisana przez blogera i ukazuje złą i bezosobową stronę matematyki i liczb.

Chris również odłożył na bok swoje badania i spał w swoim boksie, pracując do późnych godzin nocnych nad algorytmami i programowaniem swojej metody.

Następnie spotykał się z 87 różnymi kobietami na randkach, dopóki nie znalazł swojego partnera. Jego wytrwałość opłaciła się!

Niektóre z typowych komentarzy do jego historii to:

• „Musiał tylko zaznaczyć pole, że szukał Azjatki, która chciałaby spotkać wysokiego faceta i (on) znalazłby ich miliard!”
• „Co za przegrany. Musi być tak zdesperowany.

Problem, z którym boryka się Chris i inni singli, można przeanalizować, biorąc pod uwagę dwa przeciwstawne przypadki: albo niemożność znalezienia kogoś (nazywam to „problemem wybredności”, chociaż tak nie jest) oraz niemożność wyboru spośród wielu („problem dostatku”).

Do radzenia sobie z problemem dostatku można zastosować słynny „problem sekretarki”, teraz prawdopodobnie bardziej trafnie nazywany „problemem administracyjnym”.

Zostało to po raz pierwszy zaproponowane ponad 50 lat temu i stwierdza, że jeśli możesz przeprowadzić rozmowę kwalifikacyjną tylko z określoną liczbą kandydatów na stanowisko administratora, skąd wiesz, kiedy wybrać jednego?

Załóżmy, że rozmawiałeś z czterema kandydatami i robi się późno. Czy powinieneś przeprowadzić więcej wywiadów z 10, czy iść dalej?

Kiedy zwracamy się do matematyki, mamy do czynienia z eleganckim rozwiązaniem tego dylematu. Powiedzmy, że masz czas na rozmowę kwalifikacyjną tylko z 10 kandydatami. Powinieneś wybrać pierwszy, który jest lepszy niż pierwsze trzy.

W języku matematyki wygląda to tak: wybierz pierwszego po N/e, gdzie N to liczba kandydatów, z którymi możesz przeprowadzić rozmowę kwalifikacyjną, a e to podstawa logarytmu naturalnego.

Tak, jest elegancki i tak powiedziałby GH Hardy. Australijski matematyk Clio Cresswell zastosował to dalej do „zasady 12 bonków”. Czy nie muszę wyjaśniać, co to znaczy.

„Może niech mądrzy maniacy matematyki

konkurować, aby znaleźć najlepszy algorytm”.

Ale jak znaleźć daty?

Główne serwisy randkowe zalecają dopasowanie jako kluczową funkcję, ale w przypadku witryn takich jak eHarmony i OkCupid ich algorytm dopasowywania jest ich główną cechą.

Członkowie odpowiadają na pytania, a następnie na podstawie tych odpowiedzi dostarczany jest zestaw zalecanych dopasowań.

Te witryny powinny być w stanie to zrobić, ponieważ mogą sprawdzić, czy ich system działa, mierząc reakcje swoich użytkowników, na przykład, jak długo przeglądają polecane dopasowania lub czy klikają swoje profile i wysyłają do nich wiadomości.

Mogą korzystać z testów A/B, w których można przetestować różne warianty algorytmu i wybrać najlepszy. Z milionami punktów danych algorytmy te powinny być idealne!

Ale większość znanych mi osób, które korzystały z serwisów randkowych, jest dość sceptycznych.

Gdzie zatem te metody się nie sprawdzają?

Według Eastwicka i Winkela, naukowców z Northwestern University, prawdziwym problemem jest to, że algorytm opiera się tylko na danych wejściowych, ale to się nie udaje, ponieważ większość ludzi nie charakteryzuje się w logiczny i dokładny sposób. Ich dane są po prostu powierzchowne.

Inną możliwą kwestią jest to, że ludzie są skomplikowani i jest po prostu zbyt wiele rzeczy do uwzględnienia.

Przy tworzeniu modelu matematycznego istnieje tak zwane „przekleństwo wymiarowości”.

Jak zasugerował mi matematyk Jonathan Farley, jeśli masz zbyt wiele różnych dziedzin, „kto jest blisko kogo?” staje się pytaniem bez użytecznej odpowiedzi.

Tak więc problemy matematyczne są naprawdę trudne, a randki online ze swojej natury nie uchwycają osoby w 3D – prawdziwych ludzi, hormonów i zapachu oraz potrzeby spojrzenia w oczy.

To, kogo spotykasz w kontakcie fizycznym, aby wiatr mógł wiać, może być zupełnie inny niż profil online.

Internetowe serwisy randkowe i ich algorytmy są przydatne do zawężania zakresu i znajdowania dokładnie tego, czego się chce. Uproszczenie w złożonym świecie! Zarówno Amy, jak i Chris to zrobili i to zadziałało dla nich.

Internetowe serwisy randkowe wciąż się zmieniają, a nowe, takie jak Tinder, zmieniają krajobraz.

Więc gdzie się stąd dzieje?

Być może niech mądrzy maniacy matematyczni będą rywalizować o najlepszy algorytm, jak na przykład dawanie przykładowych danych w otwartym środowisku, jak w przypadku nagrody Netflix, która miała zarekomendować doskonałe filmy swoim klientom.

Następnie Chris McKinlay i inni maniacy matematyki mogli wykorzystać swoje umiejętności matematyczne, aby stworzyć najlepszy algorytm dla wszystkich singli!