Dlaczego mężczyźni boją się twojego odrzucenia

Nikt nie lubi odrzucenia, ale mężczyźni naprawdę tego nie lubią. Może dotyczy to również kobiet, ale widząc, że jestem mężczyzną, mogę mówić z doświadczenia.

Ja na przykład tak bardzo bałam się odrzucenia, że powstrzymało mnie to od częstszych umawiania się na randki.

Pamiętam, jak w szóstej klasie podkochiwałam się w Charmaine Hutchins podczas obozu naukowego.

Powiedziałem mojemu przyjacielowi George’owi, żeby powiedział Charmaine, że ją lubię, ale dałem mu wyraźne instrukcje, żeby jeśli zaśmiała się przez niego moimi zalotami, śmiała się i mówiła: „Mówisz poważnie? On naprawdę cię nie lubi. Tylko żartowałem. Nie bądź taki głupi.”

Kiedy byłem gotów użyć słowa na „L” z Mary, kobietą, z którą umawiałem się na studiach, tak bardzo bałem się odrzucenia, że sformułowałem moją proklamację w taki sposób, że miałem wyjście: „Myślę, że się w niej zakochuję ty.”

Widzisz, było to „myśl”, co oznaczało, że nie byłam taka pewna. Potem było „zakochanie się”, co mogło oznaczać, że nie osiągnąłem jeszcze poziomu miłości, ale jestem w drodze. Gdyby roześmiała mi się w twarz, miałem swoje outy.

Ale często (przynajmniej w moim przypadku) barierą był strach przed odrzuceniem. Dla niektórych z nas bezpieczniej jest zachować bezpieczną odległość od zaangażowania, niż próbować zrobić kolejny krok i postawić nasze szyje (i serca) na linii.

Faceci nie lubią się do tego przyznawać, ale my też lubimy się kochać. Jednak nasze dumy są łatwo posiniaczone.

“Jeśli jesteś zainteresowany,

daj nam jakieś znaki.”

Dla człowieka takiego jak ja, niech znaki będą oczywiste. Daj nam znać, że nie planujesz nas odrzucić.

Ułatw nam kolejny krok. Może to oznaczać powiedzenie nam, jak wspaniałe było twoje życie, odkąd byliśmy jego częścią, a może zaprosić nas na drugą (lub nawet pierwszą) randkę.

Jest cienka granica między ułatwieniem nam życia a odstraszeniem niektórych z nas. Idź lekko, ale jeśli jesteś zainteresowany, daj nam jakieś znaki. Otwórz drzwi, a my otworzymy je do końca.

Nawiasem mówiąc, Charmaine też mnie lubiła i była moją dziewczyną przez prawie cztery dni, aż złamała mi serce przed wyjazdem z obozu naukowego.

Z drugiej strony Mary odpowiedziała milczeniem na moje oświadczenie, a potem w końcu powiedziała mi: „Ja też cię kocham”. Jesteśmy małżeństwem od 22 lat.