Telmethoden voor seksueel misbruik vaak verwarrend voor het publiek

Volgens een nieuwe studie zijn veel slachtoffers van aanranding, wetshandhavingsinstanties en sociale steungroepen vaak niet in staat om hulp te bieden vanwege de onderrapportage van misdaden en onnauwkeurige misdaadstatistieken.

Als gevolg hiervan worden dergelijke misdaden vaak verkeerd gerapporteerd of ondergewaardeerd in lopende misdaadstatistieken. Evenzo heeft dit ertoe geleid dat velen in het publiek in de war zijn geraakt door wat volgens de bevindingen als een aanval wordt aangemerkt.

De National Research Council voerde het onderzoek uit, in de hoop enkele manieren aan te bevelen waarop wetshandhavers de behandeling van gevallen van seksueel geweld kunnen verbeteren.

Tegelijkertijd vergeleken ze verschillende methoden voor het classificeren van seksueel geweld in verschillende instanties en rechtsgebieden.

“Het eindresultaat is dat ze verschillende schattingen geven van de omvang van verkrachting en aanranding”, concludeerde de studie. “Dit schept op zijn beurt verwarring voor het publiek, voor wetshandhavers, voor beleidsmakers, voor onderzoekers en voor belangengroepen voor slachtoffers.”

“De studie beveelt het gebruik van

universele taal om aanvallen te classificeren.”

Volgens het rapport wordt 80 procent van dergelijke misdrijven niet gemeld bij de politie. Als gevolg hiervan beveelt de studie het gebruik van duidelijkere, meer universele taal aan om aanvallen te classificeren.

Het rapport beveelt onder meer aan om aanvallen te definiëren en te beschrijven in termen van de gevolgen voor de gezondheid en niet alleen als criminele handelingen.

Sekscriminaliteitswetten in verschillende staten verschillen sterk in de manier waarop ze geweld en toestemming definiëren, vaak zonder rekening te houden met degenen die geen echte toestemming kunnen geven.

Als gevolg hiervan waarschuwt de studie dat wetshandhavers zich vaak schuldig maken aan het gebruik van een verouderde perceptie van verkrachting waarbij vreemden betrokken zijn.

Dat gaat over het hoofd hoe de meeste seksuele aanvallen plaatsvinden tussen mensen die elkaar kennen en dat de meeste nooit gepaard gaan met fysiek geweld of dreiging met geweld.

In veel gevallen, adviseren experts, kan het gebrek aan fysiek bewijs een reactie van wetshandhavers belemmeren.

Bovendien citeert het de perceptie dat als het slachtoffer de aanval op enigerlei wijze had aangemoedigd, er vaak een andere reactie van wetshandhavers wordt waargenomen.