Maine Appalachian Trail Club: buitenliefhebbers verenigen zich om een van de meest waardevolle natuurlijke hulpbronnen van de oostkust te beschermen

De korte versie: Met een voetpad dat zich uitstrekt door 14 staten en meer dan 2170 mijl, biedt de Appalachian Trail bezoekers wilde, schilderachtige, beboste, landelijke en cultureel belangrijke berggebieden van de oostelijke Atlantische staten. Elke mijl van dit prachtige pad vertegenwoordigt verantwoordelijkheid voor de beheerders van het land. De Maine Appalachian Trail Club (MATC), opgericht in juni 1935, is een volledig vrijwilligersorganisatie zonder winstoogmerk die bijna 300 mijl van de Appalachian Trail beheert, onderhoudt en beschermt. Hoewel de naam anders doet vermoeden, is MATC eigenlijk geen wandel- of uitjeclub. Het is eerder een groep gelijkgestemde individuen die zich hebben verenigd voor de bescherming en instandhouding van een van de meest waardevolle natuurlijke hulpbronnen van de oostkust. Van Katahdin tot Maine Highway 26 in Grafton Notch, MATC is niet alleen een geweldige manier om eer te bewijzen aan Moeder Aarde; het is ook een geweldige manier om contact te maken met mensen met dezelfde interesses.

Het onderhouden van een deel van de Appalachian Trail omvat meer dan alleen het opruimen van enkele neergehaalde boomstammen. De verantwoordelijkheden van een parcoursbeheerder omvatten het verwijderen van obstakels voor voetpaden (spuien, ingroei en andere vegetatie), het onderhouden van verfbranden, het repareren van steenhopen, het opruimen en repareren van waterbars, het installeren van borden en het verwijderen van afval en illegale vuurringen van niet-aangewezen campings. Het is veel werk.

Het is geen wonder dat de toegewijde leden van de Maine Appalachian Trail Club (MATC) sinds 18 juni 1935 hartstochtelijk pleiten voor een van de meest waardevolle natuurlijke hulpbronnen van New England.

De Maine Appalachian Trail Club bestaat al meer dan 80 jaar en heeft een vast lidmaatschap van vrijwilligers van over de hele wereld.

“Vanaf het begin was het onze missie van de club om op pad te gaan door Maine”, zegt Lester Kenway, voorzitter van MATC. “En onze evolutie heeft dat vrij nauw gevolgd.”

Beschouwd als het wildste, meest afgelegen en mooiste deel van het Appalachian Trail-voetpad, voert het Maine-pad avonturiers door de top van Katahdin langs de Katahdin Stream en Daicey Pond-campings van Baxter State Park. Daarna gaan ze door het uitgestrekte beboste merengebied langs Rainbow, Nahmakanta, Pemadumcook en Jo Mary Lakes. Ten slotte klimt de route naar de top van White Cap en het zijpad naar de tuimelende watervallen van de Gulf Hagas-kloof.

Een kano-veerboot en doorkruisen van de 4000 meter hoge toppen van de Bigelow, Crocker en Saddleback Ranges maken de reis bijna compleet voordat de grens met New Hampshire wordt bereikt. “We zijn gefocust op de 267 mijl van het parcours in de staat Maine,” zei Lester. “De meeste van onze leden wonen hier en genieten van de verscheidenheid aan omgevingen die we hebben: de oceaan, bergen en meren.”

Dankzij de Maine Appalachian Trail Club kunnen mensen het hele jaar door op veel verschillende manieren meedoen.

“Een niveau van vrijwilligerswerk is wat we trailbeheerders noemen die opdrachten accepteren om een deel van het pad te onderhouden,” zei Lester. “Op dit moment hebben we 115 verschillende opdrachten die 267 mijl van de Appalachian Trail beslaan. Ze maken penseel schoon, onderhouden verfblaren en hangen borden op.”

De ruggengraat van MATC worden gevormd door de honderden gepassioneerde vrijwilligers die alles doen, van het opruimen van afval tot het ophangen van borden.

Sommige vrijwilligers richten zich uitsluitend op het onderhouden van paden, terwijl anderen gefixeerd zijn op het bewaken van gangen. Dan zijn er mensen die er gewoon voor zorgen dat de campings er tip top uitzien.

Er zijn ook vrijwilligers die niet meer de paden op kunnen voor recreatie, maar die MATC toch willen steunen. De donatieniveaus variëren van een jaarlijkse bijdrage van $ 100 voor het Old Blue-niveau tot $ 10.000 en hoger voor het Katahdin-niveau.

“We zouden niet alles kunnen bereiken wat we doen zonder de genereuze steun van mensen die gepassioneerd zijn door de natuurlijke schoonheid en het belang van de Appalachian Trail in Maine,” zei Lester.

MATC bestaat uit ongeveer 850 mensen, en Lester zei dat dat aantal door de jaren heen redelijk stabiel is gebleven – wat geweldig is voor zo’n nicheclub.

“Ongeveer een derde van die mensen woont niet eens in de staat Maine, en sommige zijn zelfs internationaal. Velen van hen zijn mensen die op de een of andere manier van het parcours hebben genoten,” zei hij.

Het moeilijkste werk dat MATC’s trail-crews doen, is het bouwen van stenen trappen, waterbars en moerasbruggen.

Ongeveer 30% van het lidmaatschap van MATC verandert voortdurend, zei Lester, en binnen die groep gaan ongeveer 450 leden erop uit om op pad te gaan. Hij vervolgde: “Ik zou zeggen dat minstens de helft van deze mensen alleen gaat of met een of twee vrienden of familieleden.”

Lid worden van de Maine Appalachian Trail Club is eenvoudig. U kunt online betalen met een creditcard of per post in een verlengingsformulier en cheque. De jaarlijkse contributie voor een lidmaatschap is $ 15 voor een individu, $ 20 voor een gezin, $ 25 voor een organisatie en $ 500 voor een eenmalige Life Member-vergoeding.

“We hebben ook een groot aantal vrijwilligersfuncties,” zei Lester. “We hebben een vrijwillige raad van bestuur. We hebben mensen die werken aan de gids, landschapsbescherming en campings. Die mensen ontmoeten elkaar veel en leiden projecten op de paden. Ik denk dat er veel persoonlijke voldoening is voor iedereen die erbij betrokken is.”

MATC’s populaire zomer Trail Crew Program biedt de mogelijkheid om te werken aan enkele van de meest ongerepte, afgelegen delen van Maine’s Appalachian Trail. Het staat open voor mensen van 18 jaar en ouder die enthousiast, energiek en aanpasbaar zijn aan een veranderende omgeving. Het programma begint op 22 juni en loopt tot 23 augustus, en de voordelen omvatten alles, van nieuwe vrienden maken tot een verblijf op campings in de bergen.

“De meeste mensen komen uit het oosten van de Mississippi-rivier in de Verenigde Staten”, zei Lester. “We krijgen een deel uit het westen en we krijgen mensen uit Frankrijk, België, Duitsland en Zuid-Afrika. De helft van onze vrijwilligers is jonger dan 30 jaar – meestal studenten met pauze – en een kwart heeft de pensioengerechtigde leeftijd. gezonde 70-jarigen die er zijn.”

MATC’s Trail Crew-programma begint meestal eind juni en loopt tot eind augustus, en het bestaat voornamelijk uit volwassen volwassenen.

Met een basiskamp op een eiland in de stad Dover-Foxcroft, verblijven de bemanningen in muurtenten als ze niet hard aan het werk zijn op de Appalachian Trail. Bij recente projecten heeft de bemanning alles gedaan, van het bouwen van rotstrappen aan de zuidkant van de Saddleback en Barren Mountains tot het installeren van honderden meters cedermoerassen bij Gulf Hagas.

“De kleinste demografie van vrijwilligers voor onze trailploeg bevindt zich in de 20-tot-50-zone, wat logisch is omdat mensen in die leeftijdsgroep gezinnen en banen hebben en niet veel tijd hebben om het bos in te gaan en op het pad te werken ’, aldus Lester. “Onze clubleiding wordt gedomineerd door 50-plussers. Het weerspiegelt de aard van ons gebied waar gepensioneerden extra tijd en veel ervaring hebben.”

Het is meer dan 80 jaar geleden sinds de oprichting van de Maine Appalachian Trail Club in 1935. In die tijd heeft de organisatie een grote impact gehad op het landschap en de natuurlijke schoonheid van de staat Maine.

“Het karakter van het pad is heel erg in het bos,” zei Lester. “Sommige mensen noemen het wildernis, maar dat is niet helemaal juist. De grote impact is dat het pad is aangelegd en onderhouden. Het wordt nog steeds onderhouden door vrijwilligers. Zonder die inspanning zou het pad door Maine gewoon niet bestaan. “

MATC is voornamelijk gericht op het beheren, onderhouden en beschermen van de Appalachian Trail, en laat de sociale structuur van vrijwilligerswerk over aan vergelijkbare groepen zoals de Appalachian Trail Long Distance Hikers Association (ALDHA) en Appalachian Trail Conservancy.

“We zijn van plan om te bouwen wat we het trailcentrum in Skowhegan, Maine noemen, dat niet alleen het thuis van de trailcrew en een uitvalsbasis zou zijn, maar ook een plek waar mensen vaardigheden en training kunnen leren voor het bouwen van paden in de staat,” zei Lester. “Een van onze doelen is om meer mensen naar de club te trekken, vooral een behoorlijk aantal jongere mensen.”

Dus of je nu jong of oud bent, in staat bent om te wandelen of niet, er zijn tal van manieren om betrokken te raken bij de Maine Appalachian Trail Club en soortgelijke natuurgerichte vrijwilligersorganisaties.