Emotioneel overdraagbare aandoeningen
Er was een man die iets verrassends op mijn Facebook-pagina schreef. Het was een reactie op een blog over boosheid en huiselijk geweld, denk ik.
Hij leek te impliceren dat mannelijke woede vaak de schuld van vrouwen was. Dat zijn vriendinnen ‘hem gek hadden gemaakt’.
Na een oneerlijke aanval op de commentaarstroom door enkele van mijn andere zero-tolerance-volgers, dacht ik meer na over de verklaring van deze man.
Soms voelt het alsof een intieme partner dingen in ons kan triggeren die niemand anders kan.
We kunnen een mooie dag hebben, opererend vanuit een kalme, publieke persoonlijkheid, en zodra we thuiskomen, zegt of doet onze geliefde iets dat ‘ons gek maakt’.
We houden ervan om pop-psyche termen rond te gooien als: “Hij is passief-agressief”, “Hij triggert me opzettelijk” of “Hij injecteert me met zijn eigen woede.”
Maar is dit mogelijk?
Het antwoord is ja. In 1946 bedacht psychoanalyticus Melanie Klein een term die ‘projectieve identificatie’ wordt genoemd.
In termen van leken gaat projectieve identificatie als volgt: één persoon gelooft ten onrechte dat hun partner op de een of andere manier slecht, gebrekkig of zwak is.
Als het lang genoeg doorgaat en de partners verstrikt raken (lees: niemand kan zich herinneren wiens probleem wiens probleem is), begint de verkeerd ingeschatte partner zich te gedragen op een manier die de verkeerde beoordeling weerspiegelt.
Vooral mensen met een zwak zelfbeeld en een laag zelfbeeld zijn hier kwetsbaar voor.
“Weten onze eigen stuk in
elk conflict kan help ons groeien.”
Soort zoekt soort.
Het grootste probleem met projectieve identificatie is dat de hele puinhoop plaatsvindt buiten het bewustzijn van een van beide partners.
Erger nog, mensen die graag projecteren en mensen die hun projecties opnemen, trekken elkaar vaak aan.
Als ze elkaar ontmoeten, geven ze een onbewuste handdruk en beloven ze elkaar in zo’n emotionele verwarring te brengen.
Het is duidelijk dat als je vermoedt dat je in zo’n relatie zit, je in de eerste plaats in professionele therapie moet zijn.
Als de projecties niet te extreem zijn en beide partners willen werken aan de relatie, dan kan relatietherapie werken.
Maar als de relatie is afgedwaald in emotioneel misbruik of zelfs geweld, is helaas de enige manier om uit elkaar te gaan en de tijd in therapie door te brengen om aan je eigen stuk in de traumatische band te werken.
Het is belangrijk om te onthouden dat niemand je echt gek kan maken, maar ze kunnen de gekheid die al in je leeft aanwakkeren.
En dat is het stuk dat wat liefdevolle zorg nodig heeft in het kantoor van een therapeut.
Als we ons eigen stuk in elk relatieconflict kennen, kunnen we uitgroeien tot medelevende, attente mensen.
Heeft u ooit een “emotioneel overdraagbare aandoening” meegemaakt? Hoe heb je het overwonnen?
Top datingwebsites
