Anatomy Of Love gebruikt wetenschappelijk onderzoek om brandende vragen over relaties te beantwoorden

De korte versie: Veel wetenschappers geloofden ooit dat het onmogelijk was om liefde te bestuderen en het proces van paren en daten uit te leggen. Maar meer dan 20 jaar geleden besloten een antropoloog, een neurowetenschapper en een sociaal psycholoog het eens te proberen. Helen Fisher, Lucy Brown en Art Aaron hebben hun onderzoek omgevormd tot TheAnatomyOfLove.com, een website waar bezoekers gegevens over romantiek kunnen vinden. De op wetenschap gebaseerde site helpt mensen meer te weten te komen over de biologische componenten van liefde en stelt de wetenschappers in staat om bevindingen te delen over de menselijke behoefte om onszelf te hechten door middel van relaties.

“Wat is liefde?” is een tijdloze vraag met een ongrijpbaar antwoord. De vraag zelf is al tientallen jaren verweven in populaire muziek, toneelstukken, films en romans. Niemand lijkt een universele manier te hebben om het uit te leggen, te beheersen of te voorspellen. Dat was tenminste de conventionele wijsheid 20 jaar geleden.

Maar antropoloog Helen Fisher was het daar niet mee eens. Ze geloofde dat er een fysiologische basis was voor romantische liefde en dat het een fundamentele menselijke drive was die bestudeerd kon worden. Dus werkte ze samen met neurowetenschapper Lucy Brown aan een project genaamd The Anatomy of Love.

“Ze rekruteerde me omdat ik een neurowetenschapper was die hersenbeeldonderzoek kon doen. Ze zag dat als de manier om die vraag te beantwoorden,” zei Lucy. ‘Al zoveel jaren zeiden wetenschappers alleen maar: je kunt romantische liefde niet bestuderen’ en je kunt emotie niet bestuderen.’ Pas in 1995 of zo, toen functionele MRI’s en hersenscantechnologie in gebruik werden genomen, was er enige hoop om dat bij mensen te doen.”

Helen Fisher, een antropoloog en mede-oprichter van The Anatomy of Love, spreekt een publiek toe tijdens een TED-talk uit 2016 over technologie en liefde.

Helen rekruteerde ook Art Aaron, een psycholoog die romantische liefde bestudeerde, voor het project. Elk lid van het kernteam gebruikte zijn of haar expertise om belangrijke aspecten en perspectieven in de studies te brengen.

Op TheAnatomyOfLove.com kunnen bezoekers alles te weten komen over het onderzoek waar Lucy, Helen en de rest van het team de afgelopen decennia aan hebben gewerkt. Ze kunnen Helen’s TED Talk bekijken, quizzen doen om inzicht te krijgen in hun persoonlijkheid en ontdekken of liefde hen kan helpen groeien en betere mensen te worden.

Iedereen kan meer te weten komen over de wetenschap achter liefdesverdriet en over het fenomeen pasgetrouwd zijn. Gebruikers kunnen Helen’s boek “The Anatomy of Love” kopen en blogs lezen die alles helpen uitleggen, van de fasen van afwijzing tot het verband tussen overspel en religie.

“Liefde is een essentieel onderdeel van menselijk gedrag. Mensen veranderen hun hele leven vanwege romantiek,” zei Lucy. “Toen we begonnen, dachten veel mensen dat liefde niet lang duurde, niet zo invloedrijk was, en er was geen reden om het te bestuderen. Maar anderen geloofden dat liefde zo invloedrijk is in het menselijk leven en dat het hoog tijd wordt dat we proberen te begrijpen het.”

In het begin wist het team van wetenschappers niet goed hoe ze het bestuderen van romantische liefde moesten aanpakken. Een vroege studie richtte zich op het begrijpen van wat romantische gevoelens opriep. Het team testte liedjes, stelde zich de aanraking van een persoon voor en keek naar gezichten. Ze ontdekten dat het zien van het gezicht van een andere persoon de belangrijkste stimulans was.

“Toen we probeerden ons eerste artikel in wetenschappelijke tijdschriften te publiceren, waren er bezwaren van scheidsrechters en recensenten. Een recensent zei dat romantische liefde niet bestond, dat het werd verzonnen door middeleeuwse troubadours,” zei Lucy.

Het onderzoeksteam van The Anatomy of Love heeft de afgelopen twee decennia kennis verzameld uit meer dan 100 hersenscans.

Tegenwoordig heeft het team achter The Anatomy of Love vijf onderzoeken gepubliceerd, vele andere uitgevoerd en meer dan 100 hersenscans gegeven. Na verloop van tijd ontdekten ze dat ze tests konden uitvoeren op individuen in plaats van op grote groepen, omdat hun hypothesen na verloop van tijd nog steeds zouden gelden.

Aanvankelijk richtte de groep zich op het bestuderen van de duizelingwekkende eerste fasen van liefde. Uiteindelijk begonnen de wetenschappers paren te bestuderen die al heel lang een relatie hadden, evenals mensen die al een jaar samen waren. Ze onderzochten ook de verschillen tussen mensen die verliefd zijn en mensen die voorzichtiger zijn.

“Ik heb de laatste tijd veel nagedacht over de mensen die bang zijn om verliefd te worden, maar toch verliefd willen worden”, zoals we zeggen. In plaats van elke minuut van de dag door te willen brengen met iemand die ze net hebben ontmoet, willen ze graag daten eerst een keer per week en dan twee keer opdrijven. Maar de andere persoon zegt: ik wil je elke avond zien,'”zei ze. “Er is een speciaal soort concentratie en een speciaal soort geduld van beide partijen nodig om een relatie te laten werken.”

Een van de belangrijkste bevindingen van het onderzoeksteam is dat liefde verbonden is met het beloningscentrum van de hersenen. Het is in veel opzichten vergelijkbaar met verslaving, zei Lucy.

“Het deel van de hersenen dat zich bezighoudt met verliefd worden, bevindt zich op hetzelfde niveau als reflexen voor slikken en oogbewegingen. Het is een onbewust niveau, zoals dorst,” zei Lucy. “Je kunt het niet ontkennen, en je hebt het gevoel dat je het nodig hebt – het is een overlevingssysteem. Dat is een groot deel van ons beloningssysteem en waarom mensen enorm euforisch voelen als ze verliefd worden.”

Lucy Brown was mede-oprichter van The Anatomy of Love om vragen te beantwoorden over de biologische componenten van romantiek.

Het team bestudeerde stellen uit zowel Amerikaanse als Chinese culturen. Bijna al hun bevindingen waren hetzelfde. Ze richtten zich ook op stellen die al heel lang samen zijn – ver voorbij de eerste romantische fase.

“Dat systeem voor gehechtheid is een oud zoogdiersysteem dat zich vroeg in de evolutie ontwikkelde. We zijn gebouwd om verliefd op elkaar te worden en bij elkaar te blijven. Ze noemen het seriële monogamie,” zei Lucy. “Sommige mensen hebben de genetische neiging om bij één persoon te blijven, terwijl anderen niet dezelfde genetische samenstelling hebben. Sommige mensen lijken veel partners te willen, terwijl anderen er een willen hebben. Het is het succes van onze soort, de variabele strategieën voor reproductie .”

Natuurlijk is de bijlage niet alleen voor reproductie, zei ze. Een stabiele relatie hebben kan het leven gemakkelijker maken in termen van bescherming en gebundelde middelen. Studies tonen aan dat paren een betere gezondheid hebben in vergelijking met paren die geen stabiele, langdurige relatie hebben.

Een ding dat Lucy koppels aanbeveelt die dingen interessant willen houden, is na te bootsen hoe de hersenen zich voelen wanneer ze voor het eerst romantische liefde tegenkomen. Dat betekent dat je de adrenaline moet laten pompen, wat kan worden bereikt door van alles te doen, van reizen tot samen fietsen.

“Zelfs naar de film gaan kan die ervaring zijn. Doe alsof je samen op reis gaat als je naar een film gaat,” zei ze. “Dat soort nieuwigheid helpt hetzelfde systeem te activeren dat wordt geactiveerd wanneer je in de eerste stadia van romantische liefde bent.”

The Anatomy of Love helpt mensen te begrijpen waarom ze op zoek zijn naar liefde en relaties.

Dat soort hands-on advies vormt de kern van The Anatomy of Love. Het doel van het team is om mensen te helpen zichzelf beter te begrijpen en de duurzame relaties te creëren waarnaar we verlangen.

“Ik voel me geweldig over dit onderzoek dat we hebben gedaan. Als neurowetenschapper help ik aan te tonen dat deze fundamentele, onbewuste systemen aan het werk zijn wanneer we verliefd worden,” zei Lucy. “En we helpen mensen te leren dat ze elkaar nodig hebben. Het is een natuurlijk systeem dat door evolutie is opgezet.”