Błąd nr 1, jaki kobiety popełniają w randkach online

Jako kobietę, która lwią część randek online, nic nie denerwowało mnie bardziej niż mężczyźni, którzy nie ścigali mnie tak, jak chciałam. Zamieszczam pochlebne, starannie dobrane i ciekawe zdjęcia. Spędziłem godziny pisząc i pisząc o sobie w wyjątkowy i dowcipny sposób. Szczegółowo wyjaśniłem, czego chciałem, a czego nie. Ale mój stosunek wysiłku do zwrotu był bardzo niski.

Dostałem mnóstwo mrugnięć, sporą liczbę e-maili i niewielką porcję dobrych e-maili, ale spośród dobrych e-maili mężczyźni, których uważałem za zgodnych ze mną, byli blisko zera. Bla! Jakie to frustrujące!

Gdzie był facet, którego skrupulatnie opisałem na swoim profilu – ten, który czytał każdy mój szczegół, uważał mnie za ładną i zadawał mi wyjątkowe pytania. Nazwij to oczekiwaniami lub nazwij to regułami – miałem niewidzialną ścieżkę, którą potrzebowałem mężczyzny, którym musiałbym podążać, aby dać mu porę dnia.

Dopiero gdy zacząłem uczyć mężczyzn, jak umawiać się na randki online i ścigać kobiety, sam nauczyłem się, jak umawiać się z mężczyznami online.

Mężczyźni są głupi. Nie wiedzą, co robią. Wielu mężczyzn, z którymi się konsultowałem, było świetnymi facetami offline, ale kiedy zobaczyłem, co ich zdaniem tworzy dobry profil, zdjęcie lub zalotne zachowanie, spadałem z krzesła.

Pomagając im zrozumieć kobiecą mentalność randkowania online, zrozumiałam także mężczyznę. Przestałam stawiać tak wiele oczekiwań mężczyznom. Zdałem sobie sprawę, że mężczyzna to znacznie więcej niż jego internetowa osobowość. Liczyło się to, kim był osobiście.

Zrelaksuj się trochę. Zaryzykuj z mężczyznami, którzy nie wiedzą, co robią w sieci lub nie pasują do twoich zaostrzonych kryteriów.

Nic w żadnym z Twoich profili online nie ma znaczenia, gdy odkryłeś chemię osobiście. A jedynym prawdziwym sposobem na odkrycie osobistej chemii jest postawienie się przed jak największą liczbą osób „osobiście” jak tylko możesz.

Facet, o którym myślałem, że brzmiał jak zarozumiały przechwałek, był w rzeczywistości ukochaną. Facet, o którym myślałem, że jest za stary, żeby być już studentem, właśnie sprzedał firmę, ale uważał, że powrót do szkoły brzmi fajnie.

Facet, który nie wiedział „jak napisać samopodsumowanie”, miał wiele do powiedzenia przy filiżance kawy. I nagle odkryłem, że mam lwią część wyborów, z którymi chciałem się spotykać.