Dyrektor Kinsey Sue Carter – Jak jej koncentracja na związkach wnosi nową perspektywę do Instytutu

W listopadzie 2014 roku uznana biolog Sue Carter została dyrektorem Kinsey Institute, znanego z przełomowych postępów w badaniach nad ludzką seksualnością. Ponieważ jej specjalnością jest nauka o miłości i tworzeniu więzi partnerskich przez całe życie, Sue stara się zachować ponad 69 lat wpływowej pracy Instytutu, jednocześnie rozszerzając jego nacisk na relacje.

Kiedy dr Alfred Charles Kinsey założył Instytut Badań nad Seksem w 1947 roku, zmieniło to sposób badania ludzkiej seksualności. W „Kinsey Reports”, opartym na wywiadach z ponad 11 000 mężczyzn i kobiet, mogliśmy wreszcie zobaczyć, w jakich zachowaniach seksualnych uczestniczą ludzie, jak często, z kim i w jaki sposób czynniki takie jak wiek, religia, lokalizacja i społeczne – status ekonomiczny wpływa na te zachowania.

Sue Carter została dyrektorem The Kinsey Institute w listopadzie 2014 roku.

Bycie częścią tej szanowanej organizacji to zaszczyt, więc kiedy Sue Carter odebrała telefon w 2013 roku z informacją, że została nominowana na dyrektora, była zdecydowanie zaszczycona, ale, szczerze mówiąc, również zszokowana. W tym czasie była profesorem psychiatrii na Uniwersytecie Północnej Karoliny w Chapel Hill i nie szukała nowej pracy. Myśl o odegraniu tak ważnej roli w Instytucie nigdy nie przyszła jej do głowy, ale była zaintrygowana i chętna do podjęcia nowej przygody.

Po dogłębnym, rocznym procesie przeglądu, który obejmował kilka wywiadów z komisją poszukiwawczą, Sue została wybrana na najnowszego lidera Kinseya, a jej pierwszym oficjalnym dniem był 1 listopada 2014 r. Znana jako pionierka w badaniach nad trwającą całe życie miłością i tworzeniem więzi partnerskich, Sue wnosi wyjątkową perspektywę do misji Instytutu, której celem jest „polepszenie zdrowia seksualnego i wiedzy na całym świecie”.

„Myślę, że wybrali mnie głównie dlatego, że byłam inna. Nie byłam typową badaczką seksu, ale przeprowadziłam wiele badań seksualnych – moje zainteresowania stały się coraz bardziej biologią więzi społecznych i zachowań społecznych oraz wszystkimi kawałkami i kawałki, które czynią nas wyjątkowo ludzkimi” – powiedziała.

Niedawno usiedliśmy z Sue, aby dowiedzieć się więcej o podróży, która przywiodła ją do Instytutu i o tym, jak opowiada o pracy, którą Kinsey rozpoczął prawie 70 lat temu.

Przed dołączeniem do Kinsey Sue zajmowała kilka innych prestiżowych stanowisk i była odpowiedzialna za liczne osiągnięcia. Należą do nich bycie współdyrektorem Brain-Body Center na Uniwersytecie Illinois w Chicago i pomoc w znalezieniu interdyscyplinarnego doktoratu. program z biologii neuronalnej i behawioralnej w UI, Urbana-Champaign.

Trzydzieści pięć lat imponującej pracy, takiej jak ta, było głównym czynnikiem, dzięki któremu Sue została dyrektorem w Instytucie i ma wpływ na przedsięwzięcia, które chce tam podjąć.

Stawanie się pionierem w badaniu oksytocyny

Pasja Sue do badań nad seksualnością zaczęła się, gdy była biologiem badającym zachowania reprodukcyjne i przywiązanie u zwierząt, zwłaszcza norników preriowych.

„Moje zwierzęta utworzyłyby więzy par na całe życie. Wydawało się niezwykle logiczne, że musiała być do tego głęboka biologia, ponieważ w przeciwnym razie te przywiązania po prostu nie istniałyby i nie byłyby wyrażane przez całe życie” – powiedziała.

Prace Sue obejmują „Biochemia miłości: hipoteza oksytocyny”.

Sue opracowała tę teorię w oparciu o pracę ze swoimi zwierzętami, a także dzięki swoim osobistym doświadczeniom, zwłaszcza podczas porodu. Przypomniała sobie, jak ból, który czuła podczas porodu, natychmiast zniknął zaraz po jego narodzinach i w jej ramionach, i zastanawiała się, jak to zjawisko mogło się zdarzyć i dlaczego. To doprowadziło ją do odkrycia znaczenia oksytocyny w ludzkim przywiązaniu, budowaniu więzi i innych pozytywnych zachowaniach społecznych.

„W moich badaniach w ciągu ostatnich 35 lat odkryłam, że podstawowe procesy i systemy neurobiologiczne, które wspierają zdrową seksualność, są niezbędne do zachęcania do miłości i dobrego samopoczucia” – powiedziała. „Biologicznym sercem miłości jest hormon oksytocyna. Z kolei systemy regulowane przez oksytocynę chronią, leczą i utrzymują potencjał ludzi do doświadczania większego spełnienia w życiu i społeczeństwie”.

Utrzymywanie badań Instytutu i rozszerzanie ich w celu pokrycia relacji

Chociaż nowe stanowisko Sue jest niezwykłym zaszczytem, jakiego mogą doświadczyć tylko nieliczni, wiąże się ono ze znaczną odpowiedzialnością, w tym pomaganiem w zachowaniu i ochronie odkryć dokonanych przez Instytut Kinseya w badaniach nad seksualnością w ciągu ostatnich 70 lat.

„Instytut miał ogromny wpływ na historię ludzkości. Drzwi otworzyła wiedza, którą raporty Kinseya dały światu” – powiedziała. „Wchodziłem w bardzo wyjątkowy kawałek historii ludzkości, który został zachowany przez Instytut pomimo sprzeciwów. Przez te 70 lat były okresy, w których ludzie obawiali się, że może byłoby lepiej, gdyby Instytut nie istnieje.”

Sue stara się zachować i objaśnić 70 lat pracy Instytutu Kinseya.

Sue dąży również do tego, aby postęp był kontynuowany, współpracując z naukowcami, psychologami, pracownikami służby zdrowia i innymi instytucjami z całego świata, aby wykorzystać to, co już wiedzą, i wykorzystać tę wiedzę, aby skupić się na związkach i kontekście relacyjnym tego, jak seks pasuje do naszego większe życie.

W szczególności Sue chce dowiedzieć się, co się dzieje, gdy ludzie są narażeni na zdarzenia takie jak napaść seksualna, starzenie się, a nawet interwencje medyczne, takie jak histerektomia.

„Chcę trochę głębiej zagłębić się w instytut między medycyną a seksualnością” – powiedziała.

Dzięki swojemu rozległemu doświadczeniu i wyjątkowemu skupieniu się na miłości i ogólnych relacjach między ludźmi, Sue ma wielkie plany dotyczące Instytutu Kinseya – ostatecznym celem jest udzielenie odpowiedzi na zawsze nieuchwytne pytanie, dlaczego czujemy się i zachowujemy w ten sposób ?

„Jeśli Instytut może zrobić cokolwiek, myślę, że może otworzyć okno na obszary ludzkiej fizjologii i ludzkiej egzystencji, których po prostu nie rozumiemy zbyt dobrze” – powiedziała.