Fobie związane z zaangażowaniem Prawdopodobne produkty braku reakcji rodzicielskiej

Rola, jaką rodzice odgrywają w życiu dziecka, może wpływać na zdolność dziecka do zaangażowania się w związek w późniejszym życiu, jak wynika z badań przeprowadzonych we współpracy między Uniwersytetami w Tel-Awiwie i Columbia.

Badacze dr Sharon Dekel i profesor Barry Farber przebadali 58 osób w wieku od 22 do 28 lat, oceniając ich historie randkowe i określając reakcje każdej osoby na ich romantyczne zobowiązania.

Odkryli, że 22,4 procent uczestników „unikało”, jeśli chodzi o zaangażowanie, doświadczając zwiększonego niepokoju i niechęci do rozważania wejścia w poważny związek, a także zwiększoną tendencję do postrzegania swoich partnerów jako nadmiernie przywiązanych.

„O 22 procent uczestników było więcej

prawdopodobnie postrzegają swoich partnerów jako nadmiernie czepliwych”.

Podsumowując, naukowcy biorący udział w badaniu odkryli, że osoby o osobowości unikającej znacznie częściej doświadczały w młodości „nieodpowiadającego lub nadmiernie natrętnego rodzicielstwa” niż osoby o bardziej wrażliwym nastawieniu do związków.

Według dr Dekela:

„Osoby unikające szukają kogoś, kto je potwierdzi, zaakceptuje takimi, jakimi są, może konsekwentnie zaspokajać ich potrzeby i zachować spokój, nie robiąc zamieszania ani nie wikłając się w swoje osobiste problemy”.

Dekel zauważył jednak, że osoby unikające pragną intymności w takim samym stopniu, jak osoby podatne, wskazując, że osoby unikające po prostu odczuwają konflikt w związku z tym pragnieniem i ogólną nieufnością do relacji osobistych, tendencją, którą rozwinęły się w dzieciństwie dzięki traktowaniu rodziców.

Dekel zauważa, że osoby unikające nie są pozbawione nadziei, ponieważ znaczące (a czasami traumatyczne) doświadczenia życiowe mogą sprawić, że osoby te zwiększą swoją zdolność do nawiązywania osobistych relacji, w tym związków romantycznych.

Źródło: Uzdrowienie adwokata.