13 najlepszych filmów do obejrzenia po rozstaniu (dla dziewczyn i chłopaków)

Może to ty odchodzisz. A może to ty odszedłeś. Kopnięty do krawężnika. Porzucony nad tekstem. Upiorny jak zły sen. Jakkolwiek tu dotarłeś, zerwanie jest trudne. Emocje mogą być różne, od ulgi po poczucie winy i mękę.

Większość ludzi przynajmniej raz w życiu doświadcza żalu po rozstaniu. Możesz pomyśleć „Czy popełniłem błąd?” “Czy kiedykolwiek znajdę miłość?” “Czy umrę sam?” “Czy kiedykolwiek jeszcze będę uprawiał seks?”

Kufel Haagena Das trwa tylko tak długo, a utopienie smutków w alkoholu może zajść tylko tak daleko. Kolejny dzień jest niezmiennie gorszy. Więc jak sobie radzisz?

Potrzebujesz zewnętrznej siły, która poruszy cię, sprawi, że zaczniesz płakać, rozśmieszy cię, sprawi, że poczujesz cokolwiek innego niż to. Poniżej znajduje się lista filmów (od wyciskaczy łez po pogromców wnętrzności z duszą), które pomogą Ci odzyskać równowagę, choćby na chwilę.

Jeśli potrzebujesz dobrego płaczu, naprawdę dobrego płaczu, to jest droga. „Love Story” zawiera wszystkie emocjonalne tortury, których szukasz. W rolach głównych Ryan O’Neal i Ali McGraw w kwiecie wieku jest pełen młodej, intensywnej, satysfakcjonującej miłości, która ma druzgocący koniec. Jeśli masz skłonność do trollowania swoich byłych na Facebooku, aby się ukarać, proponuję zamiast tego obejrzeć ten film.

Bardziej nowoczesne, ale porównywalne filmy to „Błąd naszych gwiazd” i „Teraz jest dobrze”.

Jedna dobra sesja płaczu najprawdopodobniej nie wystarczy. Jeśli jesteś podobny do mnie, musisz wyrzucić to ze swojego systemu.

„My Life” zapewni ci naprawdę dobrą sesję płaczu.

„My Life” z Michaelem Keatonem i Nicole Kidman to swego rodzaju historia miłosna. Chodzi jednak przede wszystkim o opóźnioną (lub przyspieszoną, w zależności od tego, jak na to spojrzysz) emocjonalną podróż jednego człowieka do większej samoświadomości i przebaczenia. Dzieje się tak, gdy zmuszony jest pogodzić się z własną śmiertelnością, a jego żona przygotowuje się do narodzin pierwszego i jedynego dziecka.

Niewiele tu zdradzę, dzieje się to w ciągu pierwszych pięciu minut. W prawdziwym stylu Michaela Keatona serwuje humor i patos w jednym pysznym posiłku. Ośmielam się to oglądać i nie płakać.

Zraniony. Kłamstwa. Zdrada. Te rzeczy pozostawiają cię zmiażdżonym i potężnym parą. Jak lepiej to przetworzyć niż z szalonym, brutalnym, przesadnym (czytaj: satyra) filmem o zemście z szynką.

Uma Thurman gra emerytowaną zabójczynię, która opuściła biznes dla miłości – tylko po to, by wszystko stracić z rąk Billa, jej byłego. Teraz jest zdecydowana wytropić go w celu dokładnej zemsty. Jeśli szukasz silnej, niegrzecznej głównej bohaterki, to „Kill Bill” jest tym, co warto obejrzeć.

Peter Bretter z „Zapominając Sarah Marshall” dzieli się twoim bólem. Nagle rzucony przez swoją panią miłość do innego faceta, boleśnie i przezabawnie próbuje się z nią uporać. Peter (napisany i grany przez Jasona Segela) zabierze Cię w swoją upokarzającą podróż, biorąc wszystkie uderzenia, jednocześnie rozśmieszając.

Jeśli kiedykolwiek myślałeś, że „osoba, z którą skończę, będzie/powinna być taka a taka, z miłością do tego, co jest chamacallits i dyplomem z tego, co to jest”, to „Crossing Delancey” jest filmem dla ciebie. Poświęcaj zbyt dużo czasu na swój pomysł na idealnego partnera, a ryzykujesz, że po prostu nie zobaczysz tego, co często jest tuż przed tobą.

„Crossing Delancey” pokazuje, że idealne dopasowanie może być tuż przed tobą.

To podróż Isabelle (z Amy Irving, gdy była panią Spielberg, i zabawny Peter Riegert). Nikt nie umiera. Nie ma pościgów samochodowych ani eksplozji, ale ten mały film to prawdziwa perełka.

Jeśli zacząłeś tracić nadzieję, że kiedykolwiek znajdziesz miłość, obserwowanie, jak dwie osoby potrzebują 12 lat przyjaźni, aby to rozgryźć, powinno sprawić, że poczujesz się dobrze. Znowu niczego nie zdradzam – wynik jest wyryty w tytule „Kiedy Harry poznał Sally”. Billy Crystal i Meg Ryan zabawiają się po drodze.

Zgodnie z przesadnym motywem (chociaż nie widać żadnej kobiety), „Tropic Thunder” to jeden przezabawny film w środku filmu. Ben Stiller, Robert Downey Jr., Jack Black i różnobarwna ekipa aktorów komediowych myślą, że kręcą film o wojnie w Wietnamie.

Oglądanie komedii to świetny sposób na oderwanie się od złamanego serca.

Wiem, co myślisz, co jest zabawniejsze niż wojna? Odkrywają, że dają to, co uważają za występ na całe życie, tylko po to, by zostać faktycznie zaatakowanym. Ten wypełniony zaskakującymi scenkami film wyrwie Cię z zastoju. W każdym razie na kilka godzin.

Jest to współczesna opowieść o „Cyrano de Bergerac” ze Stevem Martinem jako szefem straży pożarnej z dużym dziobem o imieniu CD (aka Cyrano). CD spadła szybko i mocno dla nowicjusza w małym miasteczku. Jest bystrym i pięknym naukowcem granym przez Daryl Hannah.

Oglądanie ukochanego, poetyckiego i szalenie zabawnego CD zmagającego się z głęboką niepewnością nad wielkością jego idiotycznego nosa daje głos każdej pomniejszającej się pieśni dla nastolatków, która przebiega przez twoją głowę. To słodkie, zabawne i podnoszące na duchu.

Ten film mnie rozśmieszył, kiedy naprawdę go potrzebowałem. Był też nieoczekiwanie poruszający. To było po moim pierwszym znaczącym złamanym sercu. Przyjechał po mnie dobry przyjaciel i zabrał mnie. Przybył i zastał mnie z napuchniętą twarzą i przymrużonymi oczami.

Film (z udziałem Steve’a Martina, Mary Steenburgen i całej rzeszy wybitnych aktorów, w tym młodego Joaquina Phoenixa i zawsze interesującej Marthy Plimpton, z niewybaczalnie złymi włosami) opowiada o niebezpieczeństwach i radościach rodzicielstwa. Podąża za rodziną Buckmanów, którzy zmagają się z nieprzewidywalnością życia.

„Parenthood”, film, który zainspirował serial „Parenthood”, z pewnością rozśmieszy Cię tak mocno, że na chwilę zapomnisz o rozstaniu.

Jeśli rozpaczasz nad smutnym stanem swojego życia miłosnego, ta mieszanka przeplatających się historii może pomóc Ci spojrzeć na sprawy z innej perspektywy. Patrzenie, jak Jason Robards zdaje sobie sprawę, że jego najmłodsze z czwórki dorosłych dzieci, które uwielbia, nigdy nie będzie mężczyzną, którego, jak sądził, wychował, znów złamie ci serce. Tak, na wypadek gdybyś się zastanawiał, to jest film, który zrodził bardzo udany serial telewizyjny „Parenthood” 20 lat później.

Dla tych, którzy uwielbiają straszne filmy, czasami koło chomika myśli towarzyszące złamanemu sercu jest trudne do zniesienia. Nieszczęsny tyrad może być zbyt głośny. Dlatego potrzebujesz czegoś, co wypchnie cię poza własną głowę. Coś tak drażniącego, że to cię przeraża. Wpisz „Przywoływanie”.

Zakochałeś się kiedyś w przyjacielu, który był zakochany w kimś innym? Czy kiedykolwiek miałeś ochotę na kogoś, kogo właściwie nie lubisz? Albo gorzej, nie szanował? Czy kiedykolwiek byłeś przekonany, że możesz zrobić coś dobrze, a potem spektakularnie mu się to nie udać? Wtedy spodoba ci się ta ostra, bulwersująca, a czasem łamiąca trzewia historia Alberta Brooksa o trójkącie miłosnym.

„Broadcast News” przypomina nam, że znalezienie miłości prawdopodobnie nie nastąpi tak, jak myślisz.

Jest to film, który zawierał niektóre z moich ulubionych zdań: „Czy nie byłby to wspaniały świat, gdyby niepewność i desperacja uczyniły nas bardziej atrakcyjnymi? Gdyby potrzeby były podniecające?” i „Spotkamy się w tym miejscu przy obiekcie, do którego poszliśmy w tym czasie”. Kolejne dowcipne przypomnienie, że znalezienie miłości zwykle nie wygląda tak, jak myślisz, że będzie wyglądać.

Opowieść ostrzegawcza, jeśli kiedykolwiek istniała. Jeśli masz złamane serce i cenisz mroczną (bardzo mroczną) komedię, w tym filmie może znaleźć się anegdota. Powiedziała, że to, co zaczyna się jako miłość i marzenie o wspólnym starzeniu się, zamienia się w „crescendo of comeuppance”. Naprawdę stawia sprawy w odpowiedniej perspektywie. Twoje romantyczne próby nagle nie wydają się takie złe. Tylko mówię’.

Jeśli po niedawnym rozpadzie twojego związku czujesz, że wszystko, czego dotkniesz, zamienia się w kupę, daję ci „Obrona swojego życia”. Nikt nie gra pechowego everymana tak jak Albert Brooks.

Jeśli boisz się ponownie zakochać lub żałujesz pewnych życiowych wyborów, oglądanie Daniela Millera broniącego swojego życia w Judgment City powinno sprawić, że poczujesz się dobrze, a nawet będziesz się śmiać z własnych niedoskonałości. Nawet martwy facet dostaje kolejną szansę na miłość, więc jeśli to nie daje ci nadziei, to nic nie da.

Nie ma krótkiej drogi powrotnej z Heartbreak Hotel, ale jest? jest drogę powrotną. Zachęcam do poświęcenia tak potrzebnego czasu na żałobę i uzdrowienie, zamiast wskakiwać z powrotem na patelnię. Jak przy każdym rozczarowaniu w życiu, z tego doświadczenia na pewno się czegoś nauczysz. Odbijanie się to proces, a procesy wymagają czasu. Więc zwiń się w koc i zajmij się Netflixem. Jeśli czegoś się nauczyłem od Alberta Brooksa, to tego, że potrzebujący może nie jest atrakcyjny, ale jest bardzo ludzki.