Laten we eerst de olifant in de kamer definiëren. Wat is een algoritme?
Een algoritme is een mooie naam voor een wiskundige vergelijking.
Online datingsites gebruiken allerlei algoritmen. Algoritmen worden gebruikt om u overeenkomsten te tonen en zoekresultaten te vullen. Het is veilig om te zeggen dat ze erg ingewikkeld en gecompliceerd zijn.
Datingsites houden hun algoritmen achter slot en grendel, maar het is geen geheim dat ze algoritmen gebruiken om u te matchen.
Voor eHarmony is hun hele bedrijfsmodel gebouwd op het fundament dat hun matching-algoritme is.
Als je hun commercials hebt gezien, hameren ze erop dat ze je dieper leren kennen, zodat ze je op een meer compatibele basis kunnen matchen met mensen. Er wordt gekeken naar zevenentwintig dimensies van compatibiliteit.
En dat nemen ze heel serieus. Je zult je realiseren hoe serieus het is wanneer je je probeert aan te melden voor de site en je 400 vragen moet beantwoorden voordat je een match kunt zien.
Ik zeg altijd dat er niet één persoon op eHarmony is met Attention Deficit Disorder omdat ze niet alle vragen zouden halen.
Het biedt daters de houding dat je, door al deze vragen te beantwoorden, mensen zult ontmoeten met wie je in het echte leven eerder een klik zult hebben.
Zoveel daters investeren hun kostbare tijd om de 400 vragen te beantwoorden.
De andere bekende algoritme-site is OkCupid. OkCupid biedt een vermakelijke reeks vragen. Het verschilt van eHarmony doordat het beantwoorden van de vragen niet vereist is om de service te gebruiken.
Het verschilt ook doordat de site laat zien welk percentage je matcht met anderen in drie categorieën: matchpercentage, vriendschapspercentage en vijandpercentage.
In veel gevallen kun je zelfs precies zien hoe jouw match de vragen heeft beantwoord.
Dit is aantrekkelijk voor gebruikers, want wanneer je een hoog matchpercentage met iemand ziet, voel je een bepaald niveau van comfort en vertrouwen in een gedeelde visie.
Maar er is een probleem. Het is eigenlijk een groot probleem. Klaar voor het?
“Het magische internet niet
maak perfecte matches.”
WTF?! Tenminste, niet op het gebied van matchmaking op een datingsite.
Ik weet het. Mijn excuses. Ik haat het om deze zeepbel te laten barsten omdat het zo leuk is om in de algoritmen te geloven.
Maar uit onderzoek blijkt keer op keer dat ze niet werken.
Hier zijn verschillende redenen voor:
Als je nadenkt over relaties, aantrekkingskracht en zelfgerapporteerde tests, begin je te begrijpen waarom.
Hoe vaak heb je iemand horen zeggen dat ze bij iemand zijn terechtgekomen waarvan ze nooit hadden gedacht dat ze ermee zouden eindigen? Dat komt omdat gevoelens altijd de logica overtreffen als het gaat om relaties.
Je denkt misschien dat je een advocaat nodig hebt, maar een artiest doet je hart sneller kloppen. Chemie is een funky kip die op grappige manieren zijn kop kan opsteken.
Soms is het een blik die iemand je geeft of een energie of een feromoon waarvan je geen idee hebt dat het bestaat. De ongrijpbare chemie doet de laatste oproep aan wie je je aangetrokken voelt, maar je kunt chemie alleen persoonlijk zien.
Er is een psychologische term die dissonantie wordt genoemd, wat betekent dat hoe mensen zichzelf (of hun ideale matchen) beschrijven, varieert in hoe deze persoon daadwerkelijk in ervaring is.
Ik kan bijvoorbeeld tot op het bot geloven dat ik onzelfzuchtig ben en mezelf zo omschrijf in mijn datingtest, maar als je me zou ontmoeten, zou je kunnen zien dat ik eigenlijk een behoorlijk egoïstisch persoon ben.
Hoe werkt dat om mij in contact te brengen met iemand die een onbaatzuchtige partner nodig heeft? (Ik ben niet egoïstisch. Dit is hypothetisch!)
Uw antwoorden worden beantwoord precies representatief voor uw persoonlijkheid.
Het probleem is dat je er niet zeker van kunt zijn dat de persoon met wie je wordt gematcht dezelfde superhelden-antwoordvaardigheden heeft als jij of dat mensen niet alleen antwoorden op basis van hoe ze denken dat ze moeten antwoorden om te worden gekoppeld aan wie ze zijn. denk dat ze moeten worden afgestemd met.
Heb je dat allemaal opgevangen? Het is smerig.
En dit heeft niets te maken met de wiskundige logica van het algoritme. Dit is een probleem met gebruikersfouten en daar kan geen enkel bedrijf op inbouwen.
Ongeacht dit alles, betekent dit dat niemand zijn zielsverwant vindt op eHarmony, OkCupid of een van de andere duizenden sites die overeenkomende algoritmen gebruiken?
Nee. Het is duidelijk dat dit niet het geval is.
Zelfs een kapotte klok heeft twee keer per dag gelijk. De kansen zijn willekeurig op een bepaalde site.
Je kunt het algoritme niet alleen vertrouwen. Negeer de percentages. Je moet eigenlijk gewoon mensen ontmoeten.
Het magische internet komt er niet achter en maakt kant-en-klare, perfecte matches. Hoe eerder we ons dit realiseren, hoe minder teleurstellend online daten is.
Wat vind je van datingalgoritmen? Ga je alleen uit met mensen die op een bepaald niveau bij je passen?