In een wereld waar daten en relaties het grootste deel van onze tijd in beslag nemen, is het onvermijdelijk dat seks dat ook zal doen.
Net zoals we van een nieuw liefdesverdriet naar een nieuwe relatie gaan, en misschien naar nog een andere mislukking, is het onvermijdelijk dat we ons bed delen met meer dan een paar jongens.
Maar direct nadat weer een andere minnaar ons bed verlaat en de geur van zijn lichaam nog steeds op onze lakens hangt, kunnen we niet anders dan ons afvragen: “Ben ik te ver gegaan?”
Na een bepaalde leeftijd wordt seks een belangrijk, zo niet essentieel onderdeel van daten. Eerste date, tweede date, derde dateEr komt een moment dat je elkaar ook in bed moet testen.
Maar wat gebeurt er als je flirt niet is gelukt en weer een andere minnaar je leven heeft verlaten? Je komt er pas achter dat je nog een teleurstelling overhoudt en nog een man om aan je slaapkamerlijst toe te voegen.
Wordt dat aantal ooit te hoog? Worden we emotioneel uitgedaagd of zijn we sletten?
Uit ervaring gesproken, de vraag “Met hoeveel mannen ben je geweest?” verschijnt rond de tweede of derde date, niet later.
Hoevelen van ons hebben die vraag beantwoord zonder te aarzelen of te denken: “Wat als hij denkt dat mijn aantal te hoog is? Wat als hij denkt dat ik een slet ben?”
Persoonlijk geef ik mijn nummer nooit weg, niet omdat het te hoog of te laag is, maar omdat het persoonlijk is. Wat er in het verleden is gebeurd, blijft daar. Er is geen reden om de ex-bestanden te openen.
Dat is het goede aan een nieuwe relatie – het is een schone lei! Er is geen reden voor mij om mijn vroegere minnaars naar mijn nieuwe potentiële te brengen.
Veel vrouwen zullen die vraag echter beantwoorden en er vaker wel dan niet over liegen. In een samenleving waar het als acceptabel, zo niet normaal wordt beschouwd dat mannen met zoveel vrouwen slapen als ze maar kunnen, waarom is het dan niet hetzelfde met vrouwen?
Ze worden hunks, studs, playboys of bad boys genoemd, maar wij worden sletten, hoeren enzovoort genoemd. Als het acceptabel wordt geacht voor mannen om met een dubbelcijferig aantal vrouwen te slapen, dan is het evengoed acceptabel voor vrouwen om dat ook te doen.
“Zoek iemand die het accepteert
jij en je keuzes zoals ze zijn.”
Ze kunnen ervoor kiezen om zoveel mannen in hun bed te huisvesten als ze willen, misschien zelfs verschillende nacht na nacht en ervan te genieten.
Naar mijn mening, zolang elke vrouw zich op haar gemak voelt met het aantal mannen waarmee ze heeft geslapen, is het aantal niet te hoog. Want laten we eerlijk zijn, de enige persoon die ons kan beoordelen en waar we echt bang voor zijn, zijn wijzelf.
Als je het gevoel hebt dat je met te veel jongens naar bed bent geweest en dat had je om de een of andere reden niet moeten doen, dan zit je aan je limiet. Het is net als mode. Zolang je je outfit met vertrouwen kunt dragen, kun je het afmaken.
Terugkijkend op mijn datingervaringen, herinner ik me Nathan (hoeveel pijn kunnen we verdragen voordat we emotioneel niet meer beschikbaar zijn?) die op een avond tegen me zei ergens tussen een glas wijn en een leuke film: “Ik ben met (aantal) vrouwen Met hoeveel mannen ben je geweest?’
Ik wist dat ik mijn nummer niet zou onthullen, maar zodra ik me realiseerde dat mijn nummer hoger was dan dat van hem, schaamde ik me meteen.
Ik denk dat we, als we in een samenleving leven waar mannen het dominante geslacht zouden moeten zijn, het gevoel hebben dat we minder ervaring zouden moeten hebben en de man het alfamannetje laten zijn dat hij zou moeten zijn.
Twee jaar later realiseerde ik me dat er niets is om je voor te schamen.
Het maakt niet uit wat iemand denkt of wat iemand je vertelt. Zolang jij je er prettig bij voelt, is dat het enige dat telt.
Als je toevallig een date hebt met een man die je op basis daarvan beoordeelt, kun je jezelf beter afvragen: “Wil ik echt bij iemand zijn die mijn keuzes en voorkeuren beoordeelt?”
Dames, het antwoord is nee! Je zult iemand vinden die jou en je keuzes accepteert zoals ze zijn, zonder oordeel of bezorgdheid.
Wat vind je een te hoog cijfer? Wat is uw limiet? Denk je dat we emotioneel worden uitgedaagd, of zijn we sletten?