Ben jij een “Got to Be” dater?

We zijn een samenleving geworden vol ‘gottabes’. “Ik moet dit zijn, ik moet dat zijn”

Mensen met deze mentaliteit zijn uitgaan en daten op basis van validatie, op basis van een behoefte die ze hebben.

Ze daten niet op basis van rauwe verlangens, maar op basis van bevestiging door de andere persoon.

Een man zal naar een vrouw kijken en zichzelf meteen vertellen dat hij wil dat ze hem leuk vindt. Hij moet door haar worden gevalideerd. Hij wil dat al zijn vrienden denken dat hij cool is. Hij wil zijn vader bewijzen dat hij een ladies man is.

Hij wil dat alle geruchten op kantoor dat hij homo is stoppen, dus wat hij echt wil is iedereen die hij kent opbellen en kunnen praten over alle geweldige seks die hij afgelopen weekend heeft gehad.

Een vrouw wil een coole man ontmoeten, een man die in elkaar zit, een hele aardige vent. Maar in haar achterhoofd herinnert ze zich dat haar 1000 keer in haar leven is verteld dat ze de man haar moet laten achtervolgen, dat ze hard moet spelen om te krijgen.

Ze moet dit doen, ze moet dat doen – om de man te pakken te krijgen.

Een vrouw is een seksueel wezen, net als iedereen. Ze wil slapen met een man die ze leuk vindt op de tweede date, maar ze doet het niet omdat haar is verteld dat mannen haar een hoer zullen vinden als ze dat doet.

Dus begint ze al deze spelletjes met jongens te spelen, en ze krijgt nooit fatsoenlijke seks omdat geen enkele fatsoenlijke man dat spel wil spelen.

“Stel je voor hoe de wereld eruit zou zien als we…

sprak de hele dag vanuit ons hart.”

We kijken nooit naar onszelf in de spiegel en komen op voor wie we zijn en waar we voor staan.

Het enige wat we doen is constant proberen iets anders te zijn.

“Ik moet de coole man zijn. Ik moet de alfa-man zijn, ik moet de sterke man zijn, de stoere man. Ik moet de sexy meid zijn die mannen zover krijgt om haar te achtervolgen. Ik’ “Ik moet het onbereikbare meisje zijn. Ik moet de man zijn die een speler is. Ik moet de man zijn die een klootzak is. Ik moet de eigenwijze man zijn.”

We zijn niet eens een samenleving die echt met elkaar is, en dat is iets waar ik het over heb in mijn boek ‘Naked’.

Kun je je voorstellen dat we voor één dag, net als in de film ‘Liar, Liar’, gewoon naar buiten zouden kunnen gaan en iedereen de waarheid laten spreken.

Als we op een ochtend wakker werden en we zagen dat het sneeuwde, maar het was geen echte sneeuw. Het was magisch feeënstof. Feeënstof adem je in en voor je het weet sprak je de hele dag de waarheid.

Je ziet een vrouw waarvan je denkt dat ze hot is, dus vertel het haar. Omdat ze de waarheid in je stem voelt, wordt ze er opgewonden van en zegt ze: “God, dat was heet. Dat heeft me echt opgewonden!” En jullie twee hebben een geweldig gesprek waarbij je alleen maar eerlijk over elkaar praat.

Stel je voor hoe de wereld eruit zou zien als we de hele dag vanuit ons hart zouden spreken, als we de ballen en het vertrouwen hadden om vanuit ons hart te spreken en niets anders.

Er zouden meer mensen seks hebben. De seks die iedereen zou hebben zou die dag geweldig zijn.

Mensen zouden verliefd worden, er zouden duurzame huwelijken ontstaan, slechte huwelijken zouden eindigen. Een geweldig nieuw begin zou overal beginnen. Alles zou echt zijn.

Maar het probleem is dat we onszelf zo overanalyseren dat we elke dag verlamd raken door analyse.

We kunnen niet eens wakker worden en schijten tenzij we precies weten wat voor soort toiletpapier er in de badkamer ligt. Als we nu gaan dumpen, moeten we op internet gaan zoeken of er iets met ons aan de hand is.

Als het op daten aankomt, doen we hetzelfde. We gaan op één date uit, en dan moeten we het internet op en al onze vrienden bellen en die date in stukken analyseren.

Kun je je voorstellen dat we een vuilnisbelt zouden nemen en dan al onze vrienden zouden bellen en hen vroegen of er iets mis met ons was?

Dat is wat hypochondrie is. We zijn een hypochondrische groep daters geworden die elke dag geobsedeerd zijn door ons datingleven.